Estapa 52 : Mols – Ribauta – La Grassa

31/08/11

GR 77-36

Aude (11)

"Nemo legem ignorare censetur"

Breviari d'Alaric II

Puge sus la Montanha d'Alaric

per trobar (quau sap !) lo tresaur dau visigòt Alaric II, lo bon arian e pas pro catolic… que lo Chlodowig per li panar las soas terras devers la mar nòstra, e ben! l'a escotelat (Got mit uns) .

Sus lo chamin de garriga que monta au Ròc de l'Agla, me permene entre las parets abolidas dau Chasteu-Priorat "Sant Peire d'Alaric" (los envaïdors dau nord son pas lonh).

       Au Senhau, a 600 metres, ai una brava vusda redonda sus la Montagna Negra (areveire "Massiu Centrau"), la Mar Miegterrana, lo Canigon e las Corbièras vers lo sud e mos sendareus a venir. Passatge dau GR 77 au GR 36 que s'emprunja dins las Corbièras e me menarà a "Peira  Pertusa" e aquí, te vese una plancarda "Saut de la Vesòla 28h30" ( A lai ieu !.. que l'i era, i a tres setmanas de temps)

La via passa razi l'egleisa de Sant Miquel de Nahusa ben nafrada mas totjorn auturosa.

Era benleu l'egleisa de las parròfias dau debas a costat de la  Forest de la Nausa (la sanha). Sant Miquel es en nautor (Las egleisas "Sant Miquel" son totjorn sus las nautors coma per lo Mont conegut) près de Dieu e lonh de l'aiga sagnosa e daus moschilhs.

 

        A Sant Miquel de Nahusa, l'i aviá un pelegrinatge contra la sechiera de setembre per  obtener segur de l'aiga mai tanben de bon vin.

Los pelegrins chantavan de las litanias costumièras per aver de las pluejas :

"San Miquel dona nos d'aiga


Barrejada ambe de vin


Mai de vin que d'aiga


Tot pur encara milhor"


(en occitan dins lo texte :)

Prumiers vers chantats per las femnas, los darriers per los òmes ;)

Apres la davalada  de la montanha, prenguei una rota lonja per arribar a la riva nauta de l'Orbieu ("orb rieu" amb las alveolinas ?) dins los vinhaus de la Ribauta ; la mono-cultura, li agrada pas los chamins bartassiers.

E per restar dins lo manca d'aiga…

       Dins lo campatge, me ven una reflexion sus lo biais d'eschivar sus la consomacion d'energiá. Per l'aiga, soventa vetz, utilisam daus botons butidors limitadors a temperatura impausada e per lo lum una minutaria "preissada" de tuar lo lum (per lo plaser, dins lo cagador, de s'esbraciar coma un molin per far tornar la lutz). Sus un autre camping benleu mai ecolo-responsable quo serà a l'utilisator de causir de barrar l'aiga mai de reglar la soa chalor e l'electricitat. Doas concepcions per eschivar lo degalh ; mas la segonda fai mai confiança a la nostra responsabilitat (esser passiu o actiu dins la societat ?).

Ieu, prene pas l'electricitat per la tenda, quò es mens char e mai "wild" tot parier.

L'aiga de rocha sus l'Alaric

Te farà pas morir que n'i a gaire

M'agradariá mielh un veire de vin

Lo ser a la serena per lo sopaire.

 Ivon