Estapa 11 : Òlbi - Orcival – Estanh de Servièra

Divendres lo 14/05/10

Pueg de Dòma (63)

GR 441

“Que mai de vint ans, Gaulcem Faidit anet a pè de per lo monde”

Vida de Gaulcem Faidit

     Apres un campatge molhat, m’endralhe vers Orcival e la soá Basilica ben coneguda.

Lo GR passa davant lo chasteu de Cordès (escrit coma aquò sus las plancardas) puei la basilica se descrueba dins lo debàs dins son escrinh de verdura.

    Sei coma un pelegrin chaminaire vers Sant Jaume. Tombe sus una tropelada de passejaires retirats que partisson vers la chapela de la Verge ; una font raja dedins aquela Chèsa per se garir de tot, “l’arma, lo còr (mai l’aur e l’argent ?)”, çò que te dòl..

    Après un chocolat chaud e una fòrta pujada vers lo ciau, me pause a l’estanh de Serviera (non pas la bestia a banas daus bòscs mas puslèu las servas , reserva d’aiga).

 

     Un maar , un lac polit de montanha volcanica degut a un rescontre explosiu dau magmà amb l’aiga de la font de la Siola. De l’aiga entre ciau e terra.

L’enchaison de veire aicí utilisats los diminitius occitans : Siolet e lo Siolòt que passa a Orcival.

    En davalar vers Orcival per las rotòtas, tròbe de las bòrias un pauc bordelicas e per donar lo lach de las Formas mai dau Blau d’Auvernha nonmàs de las pijassadas blanchas e negras e quauquas normandas;

Tot fot lo camp !

Ivon